خبر به دورترین نقطه جهان برسد                                

 نخواست او به من خسته,بی گمان برسد

شکنجه بیشتر از این که پیش چشم خودت                   

کسی که سهم تو باشد به دیگران برسد

چه می کنی اگر او را که خواستی یک عمر                   

به راحتی کسی  از راه ناگهان برسد...

رها کنی,برود,از دلت جدا باشد                                   

به آنکه دوست ترش داشته ,به آن برسد

رها کنی,بروند و دو تا پرنده شوند                               

خبر به دورترین نقطه جهان برسد

گلایه ای نکنی,بغض خویش را بخوری                           

که هق هق تو مبادا به گوششان برسد

خدا کند که...نه!نفرین نمی کنم...نکند                         

به او,که عاشق او بوده ام,زیان برسد

خدا کند که فقط این عشق از سرم برود                        

خدا کند که فقط زود آن زمان برسد

 

وقتی تو نیستی ، نه هست های ما چونان که بایدند ، و نه باید ها ...

مثل همیشه آخر حرفم و حرف آخرم را با بغض می خورم...

عمریست لبخند های لاغر خود را در دل ذخیره می کنم... باشد برای روز مبادا ...

اما در صفحه های تقویم روزی با نام روز مبادا نیست...

آن روز هر چه باشد ، روزی شبیه دیروز ، روزی شبیه فردا ...

روزی درست مثل همین روزهای ماست...

اما کسی چه میداند؟!؟!؟....

شاید امروز نیز روز مبادا باشد...!

وقتی تو نیستی .. نه هست های ما چونان که بایدند ، و نه باید ها .

هر روز بی تو روز مباداست....

 

 

 

باز دوباره میزنه قلبت تو سینه سازمو

 

 

تو سکوتت میشنوی زمزمه آوازمو

 

 

 

 

حس دلتنگی که میگیره تموم جونتو

 

 

 

 

هر جا میری منو میبینی و کم داری منو

 

 

 

 

تو دلت تنگه ولی انگار تو جنگ با دلم

 

 

 

 

میزنی و میشکنی با خودت لج کردی گلم

 

 

 

 

راه با تو بودنو سخت کردی که آسون برم

 

 

 

 

چشم خوشرنگت چرا خیسه دوباره خشگلم

 

 

 

 

حالا بگو  کی دیگه اخماتو میگیره

 

 

 

 

با تو می خنده تب کنی واست میمیره

 

 

 

 

دست کی شبا لای موهاته

 

 

 

 

آره خودم نیستم ولی یادم که باهاته

 

 

 

 

این عشقه تو وجودت,توی جونت ریشه کرده

 

 

 

 

دل دوباره بی قرارت داره دنبال من میگرده

 

 

 

 

گفتی که میخوای بری سروسامون بگیری

 

 

 

 

خواستی اما نتونستی به این آسونی بری

 

 

 

 

دستت مال هرکی باشه چشمت دنبال منه

 

 

 

 

هر نگاهت انگاری اسممو فریاد میزنه

 

 

 

 

من خیالم راحته تا پای جون بودم برات

 

 

 

 

تو ندونستی چی میخوای تا بریزم زیر پات

 

 

 

 

همه ی آرزوهامون دیگه فقط یه خاطره س

 

 

 

 

نفسم بودی ولی یه تجربه شدی و بس

 

 

 

 

حالا بگو کی دیگه اخماتو میگیره

 

 

 

 

باتو می خنده تب کنی واست میمیره

 

 

 

 

دست کی شبا لای موهاته

 

 

 

 

آره خودم نیستم ولی یادم که باهاته

 

 

 

 

این عشقه تو وجودت,توی جونت ریشه کرده

 

 

 

 

دل دوباره بی قرارت داره دنبال من میگرده

 

 

 

 

هوای امشبم با فکرت خرابه

بدون تو خورشید محاله بتابه

تو فانوس شبهای بیداریم باش

نجاتم بده

واسه گریه کردن به پای تو دیره

یه جوری شکستم که گریه ات بگیره

همین امشب از حال من با خبر باش

نجاتم بده

.

صداش از جنس بارونای هر روزه

دلش وقتی که دلتنگم نمی سوزه

چرا بی طاقتی هامو نمی بینی

کسی که رو چشام چشماشو می دوزه

بیا دنیامو عاشق کن به رویایی که شیرینه

می دونی روزگار من تو باشی بهتر از این

خلاصم کن از این حبسی که رنگ آب و آتیشه

داره مثل تو تنهایی یه جوری عادتم میشه

 

 

دلواپسم که ساده می شکنی

کوه غمی ولی حرفی نمیزنی

دلواپسم که از پس غم هات بر نیای

من عادتم شده چیزی ازم نخوای

امشب دلم پره

امشب مسافری

فرصت نشد بگم

چی می کشم بری

چشمم به رفتنت

دلگیرم از خودم

فرصت نشد بگم

من عاشقت شدم

من عاشقت شدم

ما میرسیم به هم

کاش مونده بودی و

می شد بهت بگم

ما عاشق همیم

ما میرسیم به هم

کاش اینجا بودی

می شد بهت بگم

می ترسم از همه

از این شبای سرد

تو فکر رفتنی

کاری نمیشه کرد

می خواستم بهت بگم

فکر کسی نباش

می خواستم بهت بگم

اما دلم نذاشت

من عاشقت شدم

ما میرسیم به هم

کاش مونده بودی و

می شد بهت بگم

ما عاشق همیم

ما میرسیم به هم

کاش اینجا بودی

می شد بهت بگم

من عاشقت شدم!

من عاشقت شدم!

 

مرگ من روزی فرا خواهد رسید

 

ஜღتو را می سپارم به رنگین کمانی ஜღ
ஜღکه بر آسمان دل من کشیدی ஜღ
ஜღتو را می سپارم به آن لحظه هاییஜღ
ஜღکه عاشق شدی و به دادم رسیدیஜღ

ஜღتو را می سپارم به آن شعرهاییஜღ
ஜღکه در خلوت لحظه هایم سرودم ஜღ
ஜღدر آن لحظه هایی که با من نبودیஜღ
ஜღدر آن لحظه هایی که یاد تو بودمஜღ

ஜღتو را می سپارم به چشمان نمناک ஜღ
ஜღکه در واپسین لحظه ها گریه کردند ஜღ
ஜღبه آن دستهایی تو را می سپارم ஜღ
ஜღکه هنگام رفتن غریبند و سردند ஜღ

ஜღتو را می سپارم به آن آسمانیஜღ
ஜღکه شبها شود دامنش پر ستاره ஜღ
ஜღبه آن عشق هایی تو را می سپارمஜღ
ஜღکه از سوزشان دل شود پر شراره ஜღ

ஜღبه وقت نیایش تو را دیده بودم ஜღ
ஜღدلت پاک بود و پر از نور، رویتஜღ
ஜღدر آن لحظه ها گویی آمد پر از عشق ஜღ
ஜღکسی از بلندای آبی به سویت ஜღ

ஜღتو را ای همیشه سرآغاز و سرفصل!ஜღ
ஜღبه دستان سبز خدا می سپارم ஜღ
ஜღنباشد اگر کفر باید بگویم ஜღ
ஜღبه قدر خدامان، تو را دوست دارم.... ஜღ